விடுதலை எப்போது?

இந்த கவிதைக்கு விளக்கம் சொல்லாமல் ஏன் இந்த கவிதையை சிபி எழுதினார் என்று உங்களுக்கு சொன்னால் தானாக உங்களுக்கு கவிதை அர்த்தம் புரியும் .

அன்று ஒரு நாள் மாலைவேளையில் பார்க்கில் மல்லாக்க படுத்து அடுத்த கவிதைக்கு கருவை தேடிக்கொண்டு இருக்கும் பொழுது...மரத்தின் மேல் இருந்த காக்கா அண்ணன் மேல் கக்கா (காக்காவின் கக்காவைதான் எச்சம் என்கிறார்) போய்விட ஆத்திரத்தில் ஒரு கல்லை எடுத்து காக்காவை அடிக்க அடிபட்ட காக்கா கீழே விழுவதற்க்குள் எதிர் பக்கம் இருந்து ஒரு குரல் தள ஏன் இந்த கொலை வெறி ஏன் என்றால் அருகில் இருந்த ராம் தலை மீது மண்டையை பதம் பார்த்தது அருகில் இருந்த போலீஸ்கார் விலங்கு வதை தடுப்பு சட்டம், கொலை முயற்ச்சி வழக்கில் அண்ணனை கைது செய்து சிறையில் அடைத்து விடுகிறது...அங்கிருந்து அண்ணன் கேட்டது தான் கவிதையின் முதல் வரி...(அலைபாயுதே பட ஸ்டைலில் கவிதை எழுதி இருக்கிறார்).

மின்னலும்,குசும்பனும் தான் இந்த கொலை முயறச்சிக்கு சாட்சி அதனால் தான் பயந்து போய் இருக்கிறார் (அரண்டவனுக்கு இருண்டதுஎல்லாம் பேய் என்று சொல்வார்களே அதுபோல்).. சிபி ஜெயிலில் இருக்கும் சேதி கேட்டு தெல்கியாரும், கிழ்மத்துர் எக்ஸ்பிரஸ் இருவரும்மகிழ்ச்சி கடலில் திளைக்கின்றனர்.

ஜெயில் இருப்பது நினைவு இல்லாமல் சண்டைக்கு அழைக்கிறார், சக கைதிகள் போட்டு வெளுத்து வாங்கி விடுகின்றனர், அடிப்பட்டு (காக்க காக்கவில் சூர்யா கிடப்பது போல் கிடக்கிறார்) ..அப்பொழுது சத்தம் போட்டு சொல்கிறார் "விடு! தலை கிடைக்கும்ஒரு நாள்" (காந்தி ஜெயந்தி எல்லாம் முடிஞ்சு போச்சு ...இப்ப விடுதலை கிடையாது).

இப்பொழுது கவிதை


வீறிட்ட அலறலுடன்கேட்டுக் கொள்கிறேன்
என்னை நானே!"விடுதலை எப்போது?"
என் கேள்விவான் மீது
மோதிபறவைகளின் எச்சமாய்
என் மீதே விழுகிறது!
எதிர்ப்படுக்கை
ஒன்றிலிருந்துமுனகல்வருகிறது!
"தள!ஏனிந்தகொலைவெறி?
""உமக்கேது விடுதலை?"எகத்தாள ஒலிசுவரில்
பட்டுஎதிரொலிக்கிறது!எரிச்சலுற்று
திரும்பிப் பார்க்கிறேன்!மின்னலும்
குசும்பும்மாறி மாறிகண்ணில்
தெரியவிழிகளின் பாப்பாக்கள்
பப்பரப்பே என்றுசுழலத் தொடங்குகின்றன!

கெக்கெபிக்கேசிரிப்பொலியொன்று
கவனத்தைச் சிதறடிக்கஎங்கோ தொலைவில்
தெக்கியாரைக்கிச்சு கிச்சு மூட்டிவிட்டுவிரைந்து
செல்கிறதுஅதிவேகபுகை வண்டி!

எனக்கென்றுஎதிரிகளைநானே தெரிவுசெய்து
சண்டைக்குஅழைக்கிறேன்!வாளைச்
சுழற்றியபடிபிச்சுவாக் கத்தியுடன்
எனைச் சூழ்ந்துநெருங்குகின்றனர்!
நானும்சண்டையிடத்தயாராகிறேன்!

சமாதானம் எங்கிருக்கிறது?
திமிறித் திமிறிப்பார்த்தும்பிடியிலிருந்து
நழுவ முடியவில்லை! சுய நினைவைக்கொஞ்சம்
கொஞ்சமாய்இழந்துகொண்டேசூளுரைக்கிறேன்!
"விடு! தலை கிடைக்கும்ஒரு நாள்"
நின்றுவிட்ட இயந்திரத்தைப்பொல
தேய்ந்து வருகிறது குரல்!
தோள் பட்டையில்உணர்கிறேன்சுரீரென்ற வலி!