தாரே ஜமீன் பர் - படம் அல்ல ஒரு நல்ல கவிதை

தாரே ஜமீன் பர் இதுபோல் ஒரு நல்ல படம் எப்பொழுது பார்த்தேன் என்று நினைவு இல்லை. படத்தின் தலைப்புக்கே என்ன அர்த்தம் என்று தெரியாமல் நானும் அய்யனாரும், வெள்ளி கிழமை படம் பார்க்க போய் டிக்கெட் கிடைக்காமல் சனி கிழமை இரவு 7.30 க்கு முன்பதிவு செய்துவிட்டு வந்தோம். பின்புதான் நண்பர் ஒருவர் மூலம் தெரிந்துகொண்டோம் "சிறு நட்சத்திரம் தரையில்" கிட்டதட்ட மூன்று மணி நேரம் போனது தெரியவில்லை.

கதை:

இசான் அவாஸ்தியாக (Darsheel) அவனுக்கு படிப்பதில் நாட்டம் இல்லை ஒரு வரி கூட தப்பு இல்லாமல் படிக்க எழுத வராது. 3+9= 3 என்று பதில் எழுதும் அவன், அவனுக்கு என்று ஒரு உலகத்தில் இருக்கிறான். மூன்றாம் வகுப்பையே இரண்டு முறை படிக்கிறான் இந்த முறையும் அவனை பாஸ் ஆக்க முடியாது அவனுக்கு மனதளவில் பிரச்சினை இருக்கிறது அதுக்கு என்று சில சிறப்பு பள்ளிகூடங்கள் இருக்கிறது என்று தலைமை ஆசிரியர் சொல்ல கோவம் அடையும்அவன் அப்பா.

அவன் அண்ணன் போல அனைத்திலும் முதல் மார்க் வாங்கவேண்டும் இப்படி இருந்தால் உருப்படாமல் போய்விடுவான் என்று போர்டிங் ஸ்கூலில் சேர்த்துவிடுகிறார். இது தனக்கு கொடுக்கப்பட்ட தண்டனையாக கருதும் அந்த சிறுவன் யாரிடமும் ஒரு வார்த்தையும் பேசாமல் தன்னைதானே தனிமை படுத்திக்க ஆரம்பிக்கிறான், அந்த பள்ளிகூடத்துக்கு தற்காலிக ஓவிய ஆசிரியராக வரும் நிக்ஹும் சார் (அமீர்கான்) ஏற்கனவே டுயுலிப்ஸ் என்ற மூளைவளர்ச்சி குறைந்த குழந்தைகளுக்கு பாடம் நடத்தியவர் அவர்.அதனால் இந்த சிறுவன் இப்படி இருப்பது ஆபத்து என்று உணர்ந்து அவனிடம் இருக்கும் தனி திறமையை வெளிக்கொண்டுவருகிறார்.

மிகவும் எளிமையான கதைதான் ஆனால் அதை படம் ஆக்கி இருக்கும் விதமும் அனைவரின் மிக இயல்பான நடிப்பும் படம் முடிந்தும் வெகு நேரம் ஆகிறதுஅந்த அனுபவத்தில் இருந்து வெளிவர.

முதல் பாதி படம் முழுவது அந்த சிறுவனின் குறும்புகளால் கலகலப்பாக ஓடுகிறது இடைவேளைக்கு பிறகு சில இடங்களில் அழும் அளவுக்கு அவனின் நடிப்பு இருக்கிறது.

நிச்சயமாக குழந்தைகளோடு அப்பா,அம்மா பார்க்கவேண்டிய படம்.

ஒரு அமைதியான நூலகத்தில் போய் அருமையான கவிதை புத்தகத்தை படித்த உணர்வு இருக்கிறது, படம் பார்த்து முடித்தபின்.

அந்த சிறுவன் இந்தவருடம் விருது வாங்க போவது நிச்சயம், மிக மிக இயல்பான நடிப்பு.

தமிழில் ஏன் இதுபோல் ஒரு படம் வராது!!! என்ன என்ன இல்லை?

முதல் காட்சியிலேயே ஹா ஹா ஊ என்று சத்தத்தோடு காலை தலைவரை தூக்கிவைத்து உடம்பில் இருக்கும் எல்லா பார்ட்டையும் பார்ட் பார்ட்டாக காட்டிவிட்டு வேறு வழியே இல்லாமல் முகத்தை காட்டும் ஹீரோ அறிமுக காட்சி இல்லை, அமீர்கான் அறிமுகம் ஆகும் பொழுது இடைவேளை.

ஹீரோ அடிபட்டு ஆஸ்பிட்டலில் படுத்துகிடந்தாலும் கணவில் வரும் பாட்டு இல்லை, வரும் பாட்டு அனைத்தும் அந்த சிறுவனின் மனநிலையை அல்லது எல்லா குழந்தைகள்மனநிலையை சொல்வதாகவே இருக்கிறது.

அகலமான ரோடு இருக்க துக்கினியோண்டு டிரஸ் போட்டுக்கிட்டு ரோட்டில் நடக்காமல் நிறுத்தி இருக்கும் காரின் மேல் ஏறி போகும் ஹீரோயின் இல்லை.

அழுது ஆர்பாட்டம் செய்து ஒப்பாரி வைத்து எனக்கும் நடிக்கதெரியும் என்று காட்டும் ஹீரோவாக அமீர்கான் இல்லை, கண் ஓரத்தில் தளும்பும் கண்ணீராலேயே மனுசன் நம்மை கலங்கவைத்து விடுகிறார்.

முக்கியமாக படத்தில் காதுகிழிய ஏய் ஏய், உய், டுமீல் , டமார் இது போன்ற சத்தம் எதுவும் இல்லை.

தேவை இல்லாத காமெடி இல்லை.

பஞ் டயலாக் இல்லை, ஹீரோ புகழ் அடுத்த முதல்வர், அடுத்த மேயர்,சேர்மேன், ஊராட்சி தலைவர் என்று எல்லாம் புகழ் பாடும் பாட்டு இல்லை.

எல்லாத்தையும் விட முக்கியமாக கல்யாண காட்ச்சிக்கு கூட ஜட்டி & பிராவோடு வலம் வரும் ஹீரோயின் இல்லீங்கோ!!!!

இப்படி எதுவுமே இல்லாதது எப்படி தமிழ் படம் ஆகும். ஆகையால் இதுபோல் தமிழ்படம் வாராது.

டிஸ்கி: ஹிந்தியே தெரியாத எங்கள் ரெண்டு பேருக்காக இங்கிலீஸ் சப் டைட்டில் போட்ட நல்லவனே நீ நல்லா இருப்ப!